من آدم ها را دوست ندارم!


خزیدن به درون خود، احساس عقب ماندگی دائمی از جامعه، احساس فهمیده نشدن توسط دیگران، ترس از مورد قضاوت قرار گرفتن، ترس از بدنام شدن ... ترس هایی هستند که برخی از افراد را بیشتر از بقیه تحت تأثیر قرار می دهند.
احساس خجالت یا هراس از جامعه؟ خجالت احساسی رایج است و زمانی بروز می کند که فرد زیر نگاه افراد دیگر یا احتمالاً قضاوت آنها باشد. هراس از جامعه، ترسی مداوم و شدید است که فرد در یک یا چندین موقعیت اجتماعی یا حتی در شرایط کسب موفقیت، در برخورد با افراد ناآشنا ممکن است از خود بروز دهد. سوژه از انجام دادن هر کاری می ترسد (ممکن است نشانه های اضطراب را از خود نشان دهد) و احساس شرم و تحقیر شدن دارد . احساس خجالت همیشه به شکل منظم و منسجم پدیدار نمی شود، و بستگی دارد به برخورد، رابطۀ اجتماعی و اشخاصی که فرد با آنها در ارتباط است؛ بسته به این عوامل، نحوۀ عملکردش نیز متفاوت خواهد بود. احساس خجالت قابل کنترل است البته میزان موفقیت در این کار متغیر است. و این همان تغییرپذیری است که در هراس از جامعه دیده نمی شود. افسردگی میان افسردگی و ارتباط با دیگران رابطۀ کمی وجود دارد... با این وجود، افسردگی باعث خزیدن در خود و در نتیجه انزوای اجتماعی و عاطفی خواهد شد. فردی که بر انزوا تأکید داشته باشد، دچار از دست دادن عزت نفس هم خواهد شد زیرا فرد بدون جذابیت و "پایین تر" از بقیه به نظر خواهد رسید. این وضعیت، همراه با احساس خستگی و از دست دادن علاقه و تمایل به امور، باعث افزایش در انزوا ماندن فرد می شود. اولین نشانه ها دلیلی بر وجود این مشکل نیست ولی ممکن است از نتایجش باشد. شخصیت های اجتنابی شخصیت اجتنابی بیان کنندۀ نوعی از بازداری اجتماعی است، احساس در اوج نبودن و حساسیت شدید نسبت به قضاوت های منفی دیگران، از خصوصیات این شخصیت هاست. این عارضه در آغاز سن بلوغ و با نوعی ترس از مورد انتقاد قرار گرفتن و خصوصاً رد شدن، ظاهر می شود. هر نوع تلاش برای ایجاد رابطۀ دوستی و صمیمیت با دیگران در این افراد همراه با ترس از رد شدن است، به حدی که شخص رفتارهای اجتنابی اش را بیشتر می کند. این وضعیت با عدم سرمایه گذاری عاطفی یا با شکست های مکرر در روابطش درک می شود: فرد به طور ناخودآگاه به شکست در این رابطه ها دامن می زند. آسیب های خودشیفتگی نزدیک شدن به افرادی که دچار خودشیفتگی یا دقیق تر بگوییم آسیب خودشیفتگی هستند، تقریباً غیرممکن است. این افراد، که نمادشان افسانۀ گل نرگس است، تثبیت تکانه ها در خود را نشان می دهند؛ به علاوه، یک سوم آنها از دوست داشته شدن، اجتناب می کنند، زیرا دوست داشته شدن در تضاد با پذیرفتن ' عشق' از طرف دیگر و داشتن ' عشق' نسبت به فرد دیگری است. از سوی دیگر، ایجاد رابطه با فردی دیگر در تضاد با برخی تردیدهاست زیرا فرد خودشیفته نمی تواند نسبت به دوست داشته شدن و تحسین شدن، مطمئن باشد. از آنجایی که فهمیدن این احتمال (احتمال دوست داشته شدن) برای یک فرد خودشیفته، غیرممکن است، روابطش غالباً دوام چندانی ندارند.